I wtedy przyszedł Maj...

Konstytucja 3 Maja, pochody pierwszomajowe, przewrót majowy, konwalie (moje ulubione), piwonie, czerwone maki, niezapominajki, czeremcha, narcyzy, tulipany (też przeze mnie uwielbiane), żółte pola, majowe burze, "zimny maj", Dzień Matki, kwitnące klony i kasztanowce, matury, zakończenie II wojny, Dzień Zwycięstwa, chrabąszcze wieczorną porą, majówki...

To chyba wszystkie skojarzenia związane z majem, przynajmniej dla mnie, no dodałaby jeszcze brawurę i lekkomyślność kierowców na drogach, bo przecież promyki słońca sprzyjają szybkiej jeździe. Ale nie o tym dziś, dziś mam nastój trochę wyciszony...

67 lat temu zakończyła się II wojna światowa, nie wszyscy powrócili do swych domów, a tak wielu chciało...

"Będziemy znowu mieszkać w swoim domu,
Będziemy stąpać po swych własnych schodach.
Nikt o tym jeszcze nie mówi nikomu,
Lecz wiatr już o tym szepcze po ogrodach.

Nie patrz na smutnych ruin zwaliska.
Nie płacz. Co prawda, łzy to rzecz niewieścia.
Widzisz: żyjemy, choć śmierć była bliska.
Wyjdźmy z tych pustych ulic na przedmieścia.

(...)

Przejdą dni ciężkie klęski i rozgromu
I zapomnimy o ranach i szkodach...
Będziemy znowu mieszkać w swoim domu,
Będziemy stąpać po swych własnych schodach".

Pierwsza przechadzka Leopold Staff

I utwór, który mnie dziś prześladuje, ale pozytywnie, refleksyjnie...