"Tryb warunkowy" Hanna Cygler

Wydawnictwo: Rebis
wydanie: 2012
oprawa: broszurowa klejona
format: 128 x 197
liczba stron: 280

Soczysta zieleń bije tutaj z okładki. W średniowieczu zieleń uważano za kolor symbolizujący katastrofę i zło, była kojarzona z samym diabłem. Istniał nawet przesąd, że ubieranie się na zielono może ściągnąć złe moce i pecha. Z biegiem czasu zielony zdobywał coraz lepszą reputację i przestał się kojarzyć ze złem, stał się natomiast symbolem losu i przypadkowości – zarówno w ich dobrych, jak i złych aspektach. Dzisiaj zieleń kojarzy się z przede wszystkim z życiem, harmonią, naturą i bliskim kontaktem z nią. Stanowi kolor nadziei i wolności, kojarzy się ze świeżością, powodzeniem i zadowoleniem. W niektórych okolicznościach zieleń może się kojarzyć z niestabilnością, niepewnością i losowością, odnosi się to głównie do miłości, nadziei, młodości.

Z pewnością niepewna i niestabilna uczuciowo była bohaterka powieści Hanny Cygler - Zosia Knyszewska. Poznajemy ją w momencie zdawania egzaminów na anglistykę. Za namową kuzyna-Marcina decyduje się na studia w Warszawie i wyprowadzkę z ukochanego Gdańska. Marcin zawsze był obiektem fascynacji Zosi. Od dzieciństwa toczyli ze sobą długie i poufne rozmowy, zwierzając się z ukrytych pragnień. Z biegiem czasu dziecięca fascynacja przerodziła się u Zosi w miłości. Wyobrażała sobie atrakcyjne wizje, w których zwiedzają razem wszystkie kontynenty i uczestniczą we wszystkich ważnych wydarzeniach na świecie. A czasy były niespokojne, koniec lat siedemdziesiątych i początek  - osiemdziesiątych...

Marcin nic jednak nie wie o jej skrytym uczuciu i rzuca się w wir pracy - zawziętego fotoreportera, żeby wkrótce oświadczyć Zosi, że się żeni i wyjeżdża na stypendium do Francji. Mijają miesiące, Zosia klimatyzuje się w Warszawie, poznaje nowych ludzi, powiększa się krąg jej przyjaciół, zaczyna się spotykać z innymi mężczyznami. Wciąż jednak nie czuje żadnych "wibracji".

Zosia od pierwszych stron budzi sympatię. Ładna, ambitna, inteligenta, trochę pyskata, używająca ciągłej ironii. Jej histeryczno-emocjonalna faza uczuć, kolejne porcje nieszczęść i niepowodzeń miłosnych gwałtowne ściskały mnie za serce. Wszystkie jej stany przeżywałam razem z nią. Studia, imprezy, mieszanie u cioci Stasi, a wtedy atmosfera nie sprzyjał studiowaniu. Pierwsze strajki, powstawanie "Solidarności" - Zosia znajduje się w centrum tych wydarzeń.

Przepiękna książka, żadne tam "romansidło", czy coś w stylu literatury dla kobiet, jakie pisze Grochola. Wzruszająca, o trudnych miłosnych wyborach w jeszcze bardziej skomplikowanej rzeczywistości, na tle przełomowych wydarzeń politycznych.

"Jacy byliśmy, jacy będziemy i czy będziemy tacy, jacy sami pragniemy być, i czy los nieustannie koryguje nasze poczynania". [str.173]

Można nieustanie żyć złudzeniami, mitologizować dziecięcą miłość, szukać, krążyć, przyglądając się okruchom minionych chwil, wspomnieniom lub całe życie żyć zwiedzioną miłość i nadzieją. Jednak czasami warto zaryzykować i pewne uczucia powiedzieć wprost, bo po latach, może się okazać, że mogłoby być tak pięknie.
"-Gdybym tylko wiedział...

-Gdybym tylko był wiedział - przerwałam. - Tryb warunkowy, niestety niemożliwy do realizacji teraz."

Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Rebis za co bardzo dziękuję.