"Przynęta" José Carlos Somoza

l

Wydanie: Muza

wydanie: wrzesień 2011

tłum. Agnieszka Rurarz

format: 145 x 205 mm

oprawa: broszurowa

ISBN 978-83-7495-557-7

"Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą i znikają" - tak twierdził Szekspir. Wszyscy wkładamy czasami maski, grami różne role, główne, drugoplanowe albo epizodyczne. Decyzja o jaką rolę będziemy się ubiegać, musi zostać podjęta wyłącznie przez nas, gdyż życie mamy tylko jedno i nikt nie może go za nas przeżyć, ani o nim decydować. 

José Carlos Somoza wykorzystuje pewną teorię zaszyfrowaną w dziełach angielskiego dramaturga i w swoim najnowszym thrillerze  wprowadza nas do świata masek. Nie jest to jednak klasyczny thriller, taki w stylu amerykańskim. Somoza nie dba tu o realizm szczegółów, stwarza własny świat rządzący się swoimi prawami. Nie ma tu superbohatera walczącego na własną rękę z całym złem świata, jest za to superwomen.

Diana Blanco pracuje dla madryckiej policji. Została specjalnie wyszkolona, aby polować na zabójców. Policja znalazła niezawodny sposób, do którego klucz znajduje się w teatrze Szekspira. Prawie wszystkie jego dzieła, napisane pod wpływem Londyńskiego Koła Gnostyków, pokazują, jak manipulować ludzkim pożądaniem. Każdy człowiek ma coś, czego pożąda i czemu nie może się oprzeć. Wystarczy więc dać mu czego pożąda, a wtedy można nim sterować. Do tego służą wytrenowane, specjalne policyjne jednostki, przygotowane do stawania się doskonałym obiektem pożądania, czyli "przynętami". Stwarza to większe możliwości łapania psychopatów – z drugiej strony - pole do nadużyć, bo działalność „przynęt” jest nielegalna.

Diana jest jedną z najlepszych i najbardziej doświadczonych "przynęt". Zamierza wycofać się z branży i zacząć żyć normalnie. Odkryła jednak, że jej siostra jest kolejnym celem "Widza" - psychopatycznego mordercy kobiet, który grasuje po Madrycie. Vera - jej siostra i również "przynęta", postanowiła sama dopaść "Widza" i wystawia się jako cel. Diana rozpoczyna wyścig z czasem, by dopaść mordercę - potwora i powstrzymać siostrę. Od tej chwili jesteśmy świadkami ekscytującej gry podejrzeń, która doprowadzi bohaterkę do szalonego finału, w opustoszałych sceneriach, gdzie nikt i nic nie jest tym, czym się wydaje. To zaproszenie do wrót do fascynującego, niepokojącego świata Josego Carlosa Somozy. Wprowadza on czytelnika w dziki rym, tym samym nieustanie wodząc go za noc, powodując nieoczekiwane zwroty akcji, a wszystko jest tu owiane tajemnicą,

Twórczość Jose Carlosa Somozy bardzo mnie zaintrygowała, chociaż z początku czytało to się dość ciężko, momentami powiewało nudą, przez ogrom terminologii. Poza tym opisy tych wszystkich psychopatycznych technik, sadystycznych rozkoszy, zwierzęcych instynktów powodowało delikatne obrzydzenie. Jednak, jak się okazało potem, miało to swój cel. Tak jak w sztuce teatralnej, przez rozpoczęcie i antrakt, autor prowadzi nas do finału. A rozwiązanie nie jest tu oczywiste i wszędzie można się spodziewać zasadzki.

Niebanalna fabula, nietypowa interpretacja dzieł Szekspira, łamanie schematów powieści, ich umiejętnie połączenie, wszytko to sprawiło, że zafascynował mnie Somoza. Dalej czuję się jak w teatrze. Koniec końców, wszyscy jesteśmy przynętami samych siebie. Nie ma ucieczki przed naszymi psynonami, jesteśmy jedynie tym czego pragniemy. A reszta? Reszta jest milczeniem. A może nie jest?     

 Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Muza