O miłości, u Herberta...

źródło

urodził się 29 października 1924 roku - zmarł 28 lipca 1998 roku

Dziś skończyłby 88 lat, Wielki Poeta, dramatopisarz, eseista, twórca słynnego cyklu poetyckiego "Pan Cogito", a z wykształcenia ekonomista, prawnik i filozof. Dla mnie Wielka Postać, Wielki Twórca i Wielki Człowiek. 

Poniżej przytaczam dwa utwory Zbigniewa Herberta, jedne z moich ulubionych...

"Jedwab duszy" Nigdy nie mówiłem z nią ani o miłości ani o śmierci tylko ślepy smak i niemy dotyk biegały między nami gdy pogrążeni w sobie leżeliśmy blisko muszę zajrzeć do jej wnętrza zobaczyć co nosi w środku gdy spała z otwartymi ustami zajrzałem i co i co jak myślicie co zobaczyłem spodziewałem się gałęzi spodziewałem się ptaka spodziewałem się domu nad wodą wielką i cichą A tam na szklanej płycie zobaczyłem parę jedwabnych pończoch mój Boże kupię jej te pończochy kupię ale co zjawi się wtedy na szklanej płycie małej duszy czy będzie to rzecz której nie dotyka się ani jednym palcem marzenia

"Epizod" Idziemy nad morzem trzymając mocno w rękach dwa końce starożytnego dialogu — kochasz mnie — kocham ze ściągniętymi brwiami streszczam całą mądrość dwu testamentów astrologów proroków filozofów z ogrodów i filozofów klasztornych a brzmi to bez mała tak: — nie płacz — bądź dzielna — popatrz wszyscy ludzie wydymasz wargi i mówisz — powinieneś być kaznodzieją — i zagniewana odchodzisz nie kocha się moralistów cóż mam powiedzieć nad brzegiem małego martwego morza woda powoli wypełnia kształty stóp które znikły