„W cudzym domu” Hanna Cygler

wydawnictwo: Rebis

data wydania: 05.02.2013r.

oprawa: miękkka ze skrzydełkami

liczba stron: 336

Zosia Knyszewska - inna bohaterka książek Hanny Cygler - wzbudziła moja dużą sympatię. Dlatego oczekiwania co do najnowszej powieści tej autorki miałam ogromne.

Tym razem musimy się przenieść do wieku XIX, dokładnie do jego schyłku. Poznajemy Joachima Hallmana i Luizę Sokołowską. Ten pierwszy ucieka z Gdańska, z rodzinnego domu, po tym jak się dowiedział, że matka chce zaplanować mu małżeństwo. Ta druga, czyli Luiza również pada ofiarą spisku rodzinnego, a despotyczna matka wyszukuje jej męża.  Jest trochę w gorszej sytuacji z racji tego, że mieszaka w Paryżu, no i jest kobietą. A kobietom nie było lekko w tamtych czasach. Wielka determinacja powoduje to, że Luiza wsiada w pociąg i tym samym skazuje się na wygnanie. Pragnie odszukać ojca, który mieszka w Polsce. I tak los oboje bohaterów rzuca do Warszawy. Tam pojawi się wysłannik carski, radca Szuszkin, który będzie miał wpływ na dalsze losy obojga bohaterów.

Dalej o fabule nie ma sensu pisać, to tak jakby zdradzać ostatnie wątku w serialach. Pojawiają się tu i zdrady, i wielkie namiętności, konspiracja miesza się poczuciem tożsamości narodowej, jak i donosami na Polaków. Luiza i Joachim uwikłają się w dość skomplikowane układy. Warto tu wspomnieć o konstrukcji powieści. Jest ona bowiem nietuzinkowa. Wydarzenia nie rozgrywają się chronologiczne. Czytelnik jest nieustannie przenoszony, z Gdańska do Paryża, z Paryża do Warszawy i na Syberię. A z kart przelewają się ciągłe spiski, intrygi, miłość i namiętność, a prawdziwi przyjaciele mieszają się z i fałszywym.

Książka zaliczana jest do powieści historycznej, jednak według mnie, mało tu historii. To, że akcja dzieje się podczas zaborów i że mamy tam echa powstania styczniowego, wcale nie świadczy o tym, że został tu oddany rys histeryczny. Jest tu go jak na lekarstwo. Zaliczyłabym ją jako romans z elementami powieści obyczajowej, takie tam perypetie miłosne XIX-wiecznych panienek, które – co trzeba za smutkiem przyznać – zbyt wygórowanych ambicji to nie miały. Byle dobrze wyjść za mąż i osiąść w jakimś spokojnym dworku, z dala od wszelkich problemów ówczesnego świata. Ale cóż, takie były czasy…

Ten słaby rys historyczny w książce to jedyny mój zarzut. Całą powieść dość szybko się czyta, napisana jest prostym językiem, bez zbytniego wgłębiania się w psychikę bohaterek. Intrygi i perypetie miłosne mogą wciągnąć, w taki w sposób, że książkę można przeczytać w jeden wieczór. Jestem przekonana, a czytając inne recenzje, to jestem pewna, że historia Luizy i Joachima znajdzie mnóstwo zwolenniczek i wiele kobiet będzie czytać ją z wypiekami na twarzy. Mnie czegoś tu zabrakło, jednakże ze względu na sympatię do Zosi Knyszewskiej, autorka jest u mnie usprawiedliwiona tudzież rozgrzeszona ;)

Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Rebis za co bardzo dziękuję.