Przejdź do głównej zawartości

„W cudzym domu” Hanna Cygler


wydawnictwo: Rebis
data wydania: 05.02.2013r.
oprawa: miękkka ze skrzydełkami
liczba stron: 336



Zosia Knyszewska - inna bohaterka książek Hanny Cygler - wzbudziła moja dużą sympatię. Dlatego oczekiwania co do najnowszej powieści tej autorki miałam ogromne.

Tym razem musimy się przenieść do wieku XIX, dokładnie do jego schyłku. Poznajemy Joachima Hallmana i Luizę Sokołowską. Ten pierwszy ucieka z Gdańska, z rodzinnego domu, po tym jak się dowiedział, że matka chce zaplanować mu małżeństwo. Ta druga, czyli Luiza również pada ofiarą spisku rodzinnego, a despotyczna matka wyszukuje jej męża.  Jest trochę w gorszej sytuacji z racji tego, że mieszaka w Paryżu, no i jest kobietą. A kobietom nie było lekko w tamtych czasach. Wielka determinacja powoduje to, że Luiza wsiada w pociąg i tym samym skazuje się na wygnanie. Pragnie odszukać ojca, który mieszka w Polsce. I tak los oboje bohaterów rzuca do Warszawy. Tam pojawi się wysłannik carski, radca Szuszkin, który będzie miał wpływ na dalsze losy obojga bohaterów.

Dalej o fabule nie ma sensu pisać, to tak jakby zdradzać ostatnie wątku w serialach. Pojawiają się tu i zdrady, i wielkie namiętności, konspiracja miesza się poczuciem tożsamości narodowej, jak i donosami na Polaków. Luiza i Joachim uwikłają się w dość skomplikowane układy. Warto tu wspomnieć o konstrukcji powieści. Jest ona bowiem nietuzinkowa. Wydarzenia nie rozgrywają się chronologiczne. Czytelnik jest nieustannie przenoszony, z Gdańska do Paryża, z Paryża do Warszawy i na Syberię. A z kart przelewają się ciągłe spiski, intrygi, miłość i namiętność, a prawdziwi przyjaciele mieszają się z i fałszywym.

Książka zaliczana jest do powieści historycznej, jednak według mnie, mało tu historii. To, że akcja dzieje się podczas zaborów i że mamy tam echa powstania styczniowego, wcale nie świadczy o tym, że został tu oddany rys histeryczny. Jest tu go jak na lekarstwo. Zaliczyłabym ją jako romans z elementami powieści obyczajowej, takie tam perypetie miłosne XIX-wiecznych panienek, które – co trzeba za smutkiem przyznać – zbyt wygórowanych ambicji to nie miały. Byle dobrze wyjść za mąż i osiąść w jakimś spokojnym dworku, z dala od wszelkich problemów ówczesnego świata. Ale cóż, takie były czasy…

Ten słaby rys historyczny w książce to jedyny mój zarzut. Całą powieść dość szybko się czyta, napisana jest prostym językiem, bez zbytniego wgłębiania się w psychikę bohaterek. Intrygi i perypetie miłosne mogą wciągnąć, w taki w sposób, że książkę można przeczytać w jeden wieczór. Jestem przekonana, a czytając inne recenzje, to jestem pewna, że historia Luizy i Joachima znajdzie mnóstwo zwolenniczek i wiele kobiet będzie czytać ją z wypiekami na twarzy. Mnie czegoś tu zabrakło, jednakże ze względu na sympatię do Zosi Knyszewskiej, autorka jest u mnie usprawiedliwiona tudzież rozgrzeszona ;)

Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Rebis za co bardzo dziękuję.

Komentarze

  1. Czyli intuicja mnie nie zawiodła - podobnie jak ty czułabym niedosyt :-/ Jakoś nie ciągnie mnie do rodzimego pisarstwa, niestety...
    Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  2. Na ogół mówię nie polskiej literaturze, ale tak ciekawie opisałaś tę powieść, że nie mogę odmówić :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Na razie mam ochotę na poznanie Zosi, ale na pewno, prędzej czy później, sięgnę również po "W cudzym domu", która zapowiada się interesującą lekturą. Mam nadzieję, że nie będę czuła zbyt wielkiego niedosytu.

    OdpowiedzUsuń
  4. Wielką mam ochotę na tę książkę... naprawdę wieeeelką, chociaż różne są recenzje :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Powiem że od jakiegoś czasu ta książka mnie przyciąga, chyba w końcu się na nią skuszę :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Podzielam zdanie autorki bloga, to nie jest powieść historyczna, ale obyczajowa z wątkiem romansowym. I jesli potraktować ją jako taką właśnie, to myślę, że czytelnik się nie zawiedze. Mi bardzo popasowała. Akcja jest wartka, postacie kobiet ciekawie zarysowane. A zakończenie jest wielką niespodzianką. Czekam na drugą część.

    OdpowiedzUsuń
  7. Nieskomplikowany styl i powierzchowne przedstawienie postaci jakoś mnie nie przekonują, piszesz, też że mogłaby być bardziej historyczna, myślę, że to by ją uratowało, albo dało to, czego jej brakuje
    pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie