„Bajki, które zdarzyły się naprawdę” Anna Moczulska

Podtytuł: Historie słynnych kobiet 
Wydawnictwo: Znak
data wydania: 24.08.2015r.
format: 135 x 215
okładka: twarda 
liczba stron: 320 

„Na szczęście nie jestem historykiem. Nie muszę ważyć racji, ukrywać emocji, uprawiać polityki historycznej, która każe tak, a nie inaczej czytać dziejowe wypadki i kalkulować ich konsekwencji. Mogę odpuścić. I pozwolić sobie na absolutną odmowę zrozumienia kwestii, że dzieje dynastii są ważniejsze niż los jednej dziewczyny”. [s.151] Autorka od razu we wstępie zaznacza, że nie jest to książka historyczna, choć opowiada o prawdziwych ludziach, trzyma się faktów, niczego nowego nie wymyśla. Znajdziemy tu opowieści o 20 niezwykłych kobietach, z którymi Historia nie zawsze obeszła się łaskawie. Bohaterki tej książki były kobietami takimi, jak my. Kochały, zdradzały, bywały zazdrosne, zawistne, przerażone nowymi wyzwaniami, bądź pewne siebie. Jedne umiały wykorzystać sytuację, w jakiej się znalazły, inne były posłuszne i uległe. 

Nasza kultura uczyniła z księżniczki symbol szczęścia i przedmiot dziecięcych marzeń. Każda mała dziewczynka (no prawie każda) chce zostać księżniczką, mieć piękne ubrania i oczekuje tego, że wszyscy będą spełniać jej zachcianki. Tymczasem życie prawdziwej księżniczki (córki jakiegoś panującego władcy) było dość ponure. Od chwili narodzin stanowiła tylko pionek w politycznej grze, wygodny stempel zawierania sojuszy i kartę przetargową w walce o wpływy. Ledwo odrosła od ziemi, a już wybierano jej jakiegoś zamorskiego męża i wysyłano do kraju, którego obyczajów, ludzi ani języka często nie znała. A wtedy przeważane bajka zmieniała się w dramat. 

Książka składa się z pięciu części, zatytułowanych tak, jak ulubione baśnie z naszego dzieciństwa: Kopciuszek, Śpiąca Królewna, Księżniczka na ziarnku grochu, Piękna i Bestia, Śnieżka. W każdej z nich autorka umieściła portrety słynnych kobiet. Zatem, co miała wspólnego żona Kazimierza Jagiellończyka z Kopciuszkiem, a córki Zygmunta Starego i Bony ze śpiącymi królewnami? Ta pierwsza sprawiła, że wciąż chce się wierzyć w bajkę o tym, że brzydki kopciuch może mieć za męża księcia. Trzy córki królowej Bony: Anna, Katarzyna i Zofia były mniej kochane, lekceważone przez brata, drzemały w zakamarkach wawelskiego zamku, sfrustrowane i lekko przygnębione, aż tu nagle ktoś włączył budzik i musiały mocno się przyłożyć, żeby wyjść ze smugi swojego cienia. Na ukochaną i jedyną córkę Jana Sobieskiego - Teresę Kunegundę czekało w królewskim łożu ziarenko groch, a burzliwa historia zafundowała jej udział w wojnie i życie na wygnaniu. A czy książę Konstanty istotnie był bestią w ludzkiej skórze, czy raczej przypominał bezradnego ołowianego żołnierzyka? Anna Moczulska nie ma tu wątpliwości. Na koniec jeszcze jedna grupa księżniczek - tych, które trafiły na złą macochę, bądź teściową. Piękna cesarzowa Austro-Węgier Sissi - czy rzeczywiście w wszystkich jej nieszczęściach upatrywać należy działań ambitnej teściowej Zofii, czy może nieszczęsna Sissi zbyt często przeglądała się w zwierciadle, żądając potwierdzenia swojej urody? 

Ktoś zainteresowany opowieściami o tych kobietach? Myślę, że tak. I nie trzeba do tego lubić historii. Do zainteresowania się historią potrzeba przystępnego języka. Annie Moczulskiej świetnie się to udało - biografie słynnych kobiet ujęła w ramy baśni. Powstały w ten sposób ponadczasowe historie nieprzypisane datom i czasom, które nie wydarzyły się raz, ale wciąż się dzieją i powtarzają na nowo. Bo każda kobieta ma coś w sobie ze Śnieżki, Księżniczki na ziarnku grochu czy Kopciuszka. Polecam gorąco!

 Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu  Znak

fragment książki [KLIK]