Klatka pełna bólu i echo ponurej, monotonnej melodii...

"Zdjęcie z krzyża" Rogier van der Weyden
1435/43, olej i tempera na drewnie, 220 * 262
Madryt, Muzeum Nacional del Prado

"Ciemny słup krzyża jest osią symetrii, a towarzyszy mu niżej jasny pion ręki Chrystusa. Dwa łuki ciał (z lewej Jana Ewangelisty, z prawej Marii Magdaleny) to dwie klamry na obrzeżach, dwa nawisy zamykające scenę. Rytm tej kompozycji idzie po głowach i korpusach ciał jak fala, od brzegu do brzegu. Drugim, wewnętrznym rytmem są jedynie figury (zmarły Chrystus i jego omdlewająca Matka) ułożone na skos, po przekątnej, mające tę samą sinusoidalną formę ciał oraz geometrię rozrzuconych ramion - jest to rytm opadający, i jest on tak piękny plastycznie, że dech zapiera. Atoli nie piękno wyrazu jest tu rzeczą najważniejszą, lecz wspomniane podobieństwo konfiguracji. Paralelność anatomiczna tych dwóch ciał, bezwładnych i zarazem zdających się być dwoma strzałami przygotowanymi do lotu w niebo, to sekret najwspanialszego wykładu "teologa" van der Weydena. (...) Spójrzmy po raz ostatni na tę klatkę pełną bólu. Chociaż większość z nas ma usta zamknięte, zdaje się nam, że słyszymy echo ponurej, monotonnej melodii..." *

*Waldemar Łysiak,  Malarstwo białego człowieka, tom 1, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1997, str.236.

Życzę Wszystkim odwiedzającym tego bloga
aby Wielkanoc ogarnęła Was szczególną tradycją
i nowymi szczęśliwymi przeżyciami.
Ale przede wszystkim, by Wielkanoc
umocniła Waszą wiarę, podniosła na duchu
i napełniła Wasze serca radością.

 Alleluja!