"Pies Baskerville'ów" Arthur Conan Doyle

Wydawnictwo: Audeo
wydanie: audiobook

czyta: Jakub Sender

Recenzja bierze udział w konkursie dla syndykalistów


Kolejne moje spotkanie z Sherlokiem Holmsem zaliczam do bardzo udanych. Tym razem przenosimy się na ponure wrzosowiska, do rodowej siedziby Baskerville'ów w hrabstwie Devon. Nad otuloną gęstną mgłą posiadłością ciąży okrutna klątwa. W tajemniczych okolicznościach giną kolejni spadkobiercy majątku Baskerville'ów. Miejscowa ludność twierdzi, że owe zagadkowe zgony mają związek z legendą o piekielnym psie grasującym w pobliskich moczarach. Holmes i Watson podejmują się wyzwania rozwiązania tajemniczej zagadki. Jednak na miejsce wydarzeń początkowo jedzie tylko Watson,  który regularnie informuje swojego przyjaciela o rozwoju wydarzeń, pisząc od niego listy-raporty. Tu sir Arthur Doyle zastosował ciekawy zabieg narracyjny - formę epistolarną. 

źródło

Ze skrupulatną dokładnością Watson próbuje rozwiązać skomplikowaną zagadkę. Wkrótce staje sam na sam z potworem:

"Ponad szczeliną w skałach, gdzie płonęła świeca, wysunęła się straszna twarz, wręcz zwierzęca, żółta. Obryzgana błotem, okolona rozwichrzonym zarostem i długimi rozczochranymi włosami, mogła uchodzić za oblicze jednego z przedhistorycznych ludzi, którzy zamieszkiwali jaskinie na stokach pagórków. Światło stojące poniżej odbijało się w chytrych oczach, które rozglądały się gorączkowo dokoła, usiłując przeniknąć zalegające ciemności, jak ślepie przebiegłego zwierza, gdy je dobiegnie odgłos kroków myśliwych".

Klimat powieści jest tu niesamowity - opisy sprawiają, że serce bije nam jak młot, a krew ścina się lodem w żyłach. Mroczne, trzęsawiska, zimne ponure hrabstwo budzą grozę, a zagadka kryminalna jest po mistrzowsku skonstruowana. Całą intryga powoduje ciary na plecach, a gdy za oknem - tak jak  dziś - jest zimny, wietrzny, jesienny wieczór - klimat utworu udzielna się nadzwyczajnie. Bałam się po prostu!  Zastanawiając się czy okrutna bestia z klątwy rzeczywiście istnieje, czy jest wytworem ludzkiej wyobraźni, i czy istotnie jest to potwór z piekła rodem, czy może to natura go stworzyła, a ręka ludzka przemieniła w budzącą postrach bestię.

"Był to pies - pies czarny jak węgiel, olbrzym, jakiego dotąd nie widziały oczy żadnego śmiertelnika. Jego otwarta paszcza zionęła ogniem, ślepia iskrzyły się, a jakieś gorejące płomyki strzelały z sierści na całym grzbiecie. Rozgorączkowane majaki chorego umysłu nie mogły spłodzić nic równie dzikiego i przerażającego, jak ten czarny potwór, który wypadł spoza tumanów mgły".

Styl  Arthur Conan Doyle jest nie do podrobienia. Miałam jednak przyjemność wysłuchać audiobooka - co tylko zwiększyło moją obawę - ponieważ wykonanie, choć z początku trochę usypiające, sprawiło w trakcie, że miałam delikatnego 'cykora'. Głos Jakuba Sendera z biegiem akcji przyspiesza, oddając przy tym niespodziewaną gamę emocji. A namiętności, jakie targają bohaterami, melancholia, której się poddają plus świetne dopasowana oprawa muzyczna niewątpliwie stworzyły mi sposobność przeniesienia się na ponure, spowite gęstą mgłą moczary...