Przejdź do głównej zawartości

„Poradnik dla ambitnych kobiet. Jak zrobić karierę” Heather McGregor

Wydawnictwo: Rebis
wydanie: 22.08.2014r.
tytuł oryginału: Mrs Moneypenny's Careers Advice for Ambitious Women
tłumaczenie: Magdalena Hermanowska
oprawa: twarda
liczba stron: 352




Pani prezes wielkiej firmy albo neurochirurg, albo skrzypaczka w filharmonii, a przy tym żona wspaniałego męża, przeżywająca cudowny seks, posiadająca domek z ogródkiem. Pani prezes, która w weekendy spotyka się z przyjaciółmi, odwiedza rodziców i dziadków, wychowuje doskonałe i inteligentne dzieci, regularnie chodzi na wizyty do fryzjera i manikiurzystki, do tego jeszcze ma zajęcia na siłowni i jogę raz w tygodniu, a i piecze przepyszne ciasta i ciasteczka. Po prostu doskonałość w każdym calu. Superwomen. To taki rodzaj przeświadczenia (wychowania), tkwienia z przekonaniu, że nasze możliwości są nieograniczone. Chęć zdobycia wszystkiego. Problem w tym, że dążenie do tego, by "mieć wszystko", powoduje, że nie ma wszystkiego, nawet w najmniejszym stopniu. Wszyscy mają za to "kawałki" rzeczy, których inni im zazdroszczą - pełną sukcesów karierę, piękny dom, dzieci, udany związek, pomocnych przyjaciół, zdrowie, bogactwo, styl i wdzięk. I tak naprawdę to tylko pozory. Bo superwomenki nie istnieją. Nie można mieć wszystkiego, ale musimy zrobić wszystko. I ta książka właśnie o tym jest. Nie jest to zbór porad na to, co zrobić, aby osiągać sukcesy zawodowe i osobiste, a raczej są to wskazówki, czego nie robić, co należy sobie odpuścić, a nad czym popracować. 

Większość z nas do poradników nie lubi, mogą one drażnić, irytować, a nawet - w niektórych przypadkach - rodzą pytania o sensowność ich wydawania, gdyż treści w nich zawarte nie są warte więcej niż papier, na którym są drukowane. Są one uważane za literaturą niskich lotów, dla mas, jeżeli w ogóle można nazwać je literaturą, takie tam książeczki dla egzaltowanych panienek (pań) oglądających śniadaniowe, poranne programy. Dużo w tym prawdy jest. Jednak z drugiej strony półki w księgarniach uginają się od poradników wszelkiej maści - a to jak zdrowo się odżywiać, jak urządzić mieszkanie, czy jak znaleźć męża. Świadczy to o tym, że ludzie w takiej literaturze się zaczytują (choć większość się nie przyznaje) i małego tego, szukają tam rad, złotego środka na załagodzenie problemów lub niewiedzy. Bo niektórzy wychodzą z założenia, że lepiej przeczytać coś w książce, niż zapytać o radę przyjaciela czy znajomego. Ale to już zupełnie inny problem. Faktem jest, że poradników jest mnóstwo. Jednakże w tym morzu tandety i badziewia można czasem znaleźć prawdziwą perełkę. 

Nie twierdzę, że niniejsza książka jest ową perełką. Jest ona przede wszystkim mądrze napisana. Autorka jest wnikliwą obserwatorką i z obserwacji uczyniła narzędzie pracy. W swojej pracy spotykała się z setkami kobiet na różnych etapach kariery. I zawsze, gdy rozmawiała z interesującą i ambitną kobietą, zadawała jej trzy pytania.
Co sprawia, że rano chce się jej wstać z łóżka?
Do czego dąży?
Co lub kto pomaga osiągnąć jej wymarzony cel?

Spodobało mi się takie zdrowe i konkretne podejście. Bardzo lubię kobiety, które są mądre życiowo, które mają nietoksyczne relacje z otoczeniem, które po prostu są życzliwe i nie patrzą zawistnie na swoje koleżanki. Po lekturze tej książki jestem przekonana, że autorka jest właśnie taką kobietą. I jeszcze na koniec mała rada z książki na temat kariery. Jak powiedziała kiedyś Madeleine Albright (amerykańska sekretarz stanu): "W piekle jest specjalne miejsce dla kobiet, które nie pomagają innym kobietom". 

 Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Rebis za co bardzo dziękuję.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie