Przejdź do głównej zawartości

"Pan Nakano i kobiety" Hiromi Kawakami

Wydawnictwo: W. A. B.
wydanie: 2012
przekład: Anna Zalewska
seria: Don Kichot i Sancho Pansa
oprawa: miękka ze skrzydełkami
format: 12,3 x 19,5 cm
liczba stron: 256




"-Pan Nakano jest trochę dziwny, prawda?
-No, może tak". [str.40]

Dziwny - to chyba dobre słowo. Dziwny jest bohater, dziwne jest miejsce, w którym przebywa, dziwni są ludzie, którzy go otaczają i dziwna jest trochę ta książka.

My - Europejczycy nie jesteśmy w stanie zrozumieć pewnych spraw. Nastawienie do natury, architektura czy jedzenie jest w Japonii zupełnie inne niż w Europie. Nie mówiąc już o samurajach i gejszach - śmiem twierdzić, że nikt poza Japończykami nie jest w stanie zrozumieć ich mentalności, obyczajów, obrzędów. Cała ich kultura może wprawdzie fascynować i zachwycać, ale zinterpretować ich symbolikę, magię potrafią nieliczni.

Przenosimy się więc w świat pełen starych sprzętów, do miejsca, gdzie pan Nakano prowadzi swój mały sklepik ze starzyzną. Sklepik ten jest dla niego całym życiem, swoistą świątynią codzienności i prostoty. Sześćdziesięciolatka poznajemy oczami jego pracownicy - Hitomi. To młoda i trochę naiwna dziewczyna, która wtapia się w atmosferę miejsca, gdzie pracuje. Wszystko tu płynie wolno, nostalgicznie, prawie sennie. Oniryczność tego miejsca udziela się od pierwszych stron Czytelnikowi.

Autorka pod przykrywką tej właśnie codzienności, opisie rzeczy prostych, skupia się na drobiazgach, bo takie drobiazgi częściej niż gwałtowne burze emocji wzbogacają nasze życie. Chociaż emocji tu i tak nie brakuje. Natomiast nie ma tu nagłych zwrotów akcji, nie wydarzy się nic spektakularnego, wszystko tu płynie spokojnym nutem, a mimo to Czytelnik ma wrażenie, że napięcie w nim wzrasta.

Szkło w ramie, które lśni odbijając promienie letniego popołudniowego słońca, talerzyki i miseczki o eleganckich dopracowanych wzorach, lampki zaprojektowane z zacięciem artystycznym, nawet cienka smużka dymu z papierosa otula nas tu magią, a precyzja i prostota wykonania przedmiotów wzbudza zachwyt.

Trudno pisać tu o fabule, bo jej praktycznie nie ma,  a mimo to powieść pochłania się bardzo szybko. To chyba jedna z najbardziej uniwersalnych książek  jakie czytałam. Kawakami pisze tak umiejętnie, że człowiek w każdej strefie kulturowej potrafi się wtopić,  a raczej zatopić w jej prozie. Nasze kompleksy, nasze zagubienie w świecie, niepełnione pragnienia, czasami niepewność jutra, kruchość życia  to przecież problemy, jakie człowiek spotyka w każdej przestrzeni czasowej, bez względu na szerokość geograficzną.

Ale przede wszystkim jest to powieść o miłości, o związkach, o byciu ze sobą. Przecież czasem bycie ze sobą, wcale nie jest równoznacznie z byciem w związku, tyko z byciem obok siebie. Albo bycie w związku, w którym nie potrafimy zdefiniować kto jest kim. Pan Nakano miał trzy żony, obecnie oprócz żony ma też kochankę i siostrę, która ma ogromy wpływ na jego życie. Sama Hitomi poznaje Takeo, pomocnika pana Nakano, do którego początkowo obawia się odezwać. Wspólna praca zbliża ich do siebie, ale czy to wystarczy,  aby pokonać przeciwności losu?

Subtelna, oniryczna, pełna symboliki i bardzo refleksyjna lektura, jedna z takich, o których nie zapomina się w następny dzień po przeczytaniu.


Książkę otrzymałam od Wydawnictwa W. A. B. za co bardzo dziękuję.

Komentarze

  1. Bardzo chętnie bym ją przeczytała :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Takie właśnie książki kocham, takie historie cenię. Musze koniecznie przeczytać. W najbliższym czasie wybiorę sie na zakupy. Wpisuję na listę :-)

    OdpowiedzUsuń
  3. Kurczę, nie słyszałam do tej pory o tym autorze. Az dziwne...:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Chyba nie odnalazłabym się w tej książce. Pozdrawiam! :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Zgadzam się, że Europejczyk nie pojmie japońskiej symboliki, chyba, że będzie bardzo wnikliwie zgłębiał temat, albo pozna Japończyka, który mu wszystko objaśni. Mimo tego bardzo tamtejsza literatura ciekawi i na pewno sięgnę po tę książkę. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Brzmi zachęcająco... Lubię książki, które zapadają w pamięć, więc na pewno sięgnę.

    OdpowiedzUsuń
  7. nie jestem jakąś wielką fanką japońskich klimatów, zatem raczej sobie podaruję lekturę

    OdpowiedzUsuń
  8. Japońskie klimaty, na mój nastrój będą pasowały idelanie!

    OdpowiedzUsuń
  9. Nie lubię książkę z tamtej części świata, ale twoja recenzja tak mnie zaciekawiła, że nie wykluczone, że kiedyś sięgnę po ta książkę :)

    OdpowiedzUsuń
  10. pięknie piszesz, dzięki tobie idę szukać książki!
    pozdrawiam ciepło,
    Szana,
    www.gastronomygo.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  11. Literatura japońska należy do specyficznych pozycji. Nie każdy ją lubi, ale da się do niej przekonać, oj da!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie