Przejdź do głównej zawartości

"Córki gór" Anna Jörgensdotter

Wydawnictwo: W. A. B.
wydanie: marzec 2012
przekład: Alicja Rosenau
oprawa:
twarda
format: 12,3 x 19,5 cm
liczba stron:
528



"Wszyscy stoimy nad krawędzią (...). I jeśli ktoś popcha za mocno, musimy się nauczyć odpychać jeszcze mocniej albo przyjemniej stać bardziej pewnie. Wiesz,  można udawać, że jest się drzewem, że się ma korzenie, które przechodzą przez stopy, głęboko w ziemię..." [s.200]

Sandviken  - niewielkie miasto w Szwecji, miasto stali, zdaje się niezwykle pociągające w swoim spokojnym, wręcz flegmatycznym tempie. Mężczyźni są w drodze do swoich miejsc pracy. Kobiety - machają  mężom na pożegnanie i biorą wiadro, środki czyszczące i szczotkę. Wszystko  musi lśnić, kiedy mężczyźni wrócą do domu. Słońce, które świeci nie może ujawnić najmniejszego ziarenka kurzu na najmniejszym blacie ani najmniejszej plamki na żadnym z identycznych szeregowych domków. Gdy mężczyźni wrócą, na stole ma stać gorący obiad. Zapiekanka z kawiorem. Smażone śledzie. Omlet z piekarnika. Kalafior z sosem pomidorowym.

Gdzieś w oddali, rosną brzozy. Rosną również prawie przy każdym domu, ich korony wyrastają przez dach, wiatr w nich szumi. Te w oddali - przypominają młodzieńców o wyprostowanych plecach, jak na paradzie. Ciemnozielone, szeleszczące, ledwie z drobniutkimi listkami jak mysie uszy. Te przy domu - można dotknąć, poczuć ich korę, a gdy okno jest uchylone poczuć zimny powiew. Nie wiadomo, czy one chronią, czy ostrzegają. Zegar ścienny. Kuchenna sofa. Wędrują w czasie. Tik tak.Tik. Zegar tyka głośno, zwiastując przemiany, jest świadkiem zdarzeń.

Akcja rozpoczyna się w roku 1938, w rodzinie Ainy i Fredrika Steenów. Aina bardzo pobożna kobieta, posiada piątkę dorastających dzieci, które nie szukają oparcia w Bogu. Edwin, Sofia, Karin, Emilia oraz Otto różnią się od siebie poglądami, podejściem do życia, sposobem odnalezienia własnego miejsca w świecie, dążeniem do szczęścia, miłości. 

Czasy też są trudne i burzliwe. Widmo wybuchu wojny w Europie, powstające ruchy socjalistyczne, mieszają się tu ze skandynawską tradycją, kulturą i wychowaniem. Surowym wychowaniem trzeba dodać. Mężczyzna powinien zarabiać na utrzymanie domu i rodziny, kobieta powinna być przede wszystkim obywatelką społeczeństwa i posłuszną córką, a potem żoną. Posłuszną oczywiście. "I każda rzecz, której się nie robi, to wstyd. A każda rzecz, którą się robi, to oczekiwanie kolejnej rzeczy i kolejnej, to nie kończy". [str.28] "Wobec dziewczyn ma się większe oczekiwania i wtedy może uwierać, kiedy one nie stają się naprawdę". [str.34] Wszystkie te sprawy, wywoływały westchnienia matek.   

A gdzie tu jest miejsce na uczucia, na wyrażenie emocji? Każde z rodzeństwa próbuje walczyć o swoje szczęście. Jednak uwarunkowania społeczne, wielkie wydarzenia polityczne, potrafią podciąć skrzydła.

"Kiedy się kogoś kocha, trzeba  mieć odwagę powiedzieć o swoich uczuciach. Wszystko inne to tchórzostwo". [s.209]

"Miłość to nie jest różowy puch ani łzy wylewane w poduszkę. Miłość jest silna - czyni nas mocnymi. Inaczej to oczywiście nie miłość". [s.233]

Warto tu wspomnieć o języku. Brak dialogów. Pojawiają się myśli-opowieści, taki zbiorowy pamiętnik każdego z rodzeństwa. Zabieg ten pozwolił na zbudowanie głębokich, bogatych portretów psychologicznych, krajobrazów wewnętrznych pięknych portretów kobiet, które różnią się od siebie wiekiem, pochodzeniem, poglądami na życie. A cała powieść napisana jest zimnym, prostym językiem, który znakomicie oddaje zarówno mroźny klimat Szwecji, jak i mentalność jej mieszkańców. Surowość klimatu, surowość zasad, surowość życia. Przesiąka to czytelnika i w pewien sposób zmusza do zatrzymania się, zwolnienia tempa. Zamyka nas w świecie, gdzie liczą się proste czynności i obowiązki, takie jak: wygotować pościel, przyrządzić jedzenie, pozmywać, zacerować pończochy, zagnieść ciasto, wypastować podłogi, piec chleb.

A gdzie tu jest miejsce na uczucia, na wyrażenie emocji? Choćby marzenia, tęsknoty...

"Ale może te wszystkie wspomnienia gdzieś są? Czy te nieobecne nie wpływają na człowieka tak samo jak te, które zostają? Wszystko to, czego nie ma i się nie zdarzyło. Marzenia też, czy nie należałoby nazwać je dziurami". [s.440] A  może "(...) marzenia, z których nic nie wychodzi, są do niczego”. O tym może kiedyś zaszumią brzozy - ciemnozielone, szeleszczące, ledwie z drobniutkimi listkami jak mysie uszy; a może zegar ścienny zatyka. Tik tak. Tik.



Polecam gorąco! 

 Książkę otrzymałam od Wydawnictwa W. A. B. za co bardzo dziękuję.

Komentarze

  1. Wspaniała recenzja!
    Sama powinnaś zacząć pisać!

    OdpowiedzUsuń
  2. Słyszałam już o tej książce i mam coraz większą ochotę na przeczytanie.

    OdpowiedzUsuń
  3. Recenzja bardzo poetycka. Sama zaczęłam czytać tę książkę i jestem pod wrażeniem, jak doskonale udało Ci się uchwycić jej klimat:) Liczyłam się z tym, że "przypadkiem" dowiem się czegoś o fabule, ale byłaś oszczędna pod tym względem:) Chyba zaraz złapię za książkę, tak mnie nastroiłaś do jej czytania:) Okładka przepiękna, napatrzyć się nie mogę:) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Okładka też mnie urzekła i dalej nie mogę się na nią napatrzeć, a co do klimatu - to po prostu po przeczytaniu jestem nim przesiąknięta

      Usuń
  4. Od dawna mam tę książkę w planach. Niech ja ją tylko dorwę:D
    Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  5. Na pewno przeczytam tę książkę, od dawna mam taki zamiar, tylko muszę znaleźć w bibliotece. Nie widziałam jeszcze negatywnej recenzji.

    OdpowiedzUsuń
  6. Widzę, że i na Tobie książka wywarła wrażenie:) Potwierdzam, warto przeczytać:)
    Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ti u Ciebie ją sobie wypatrzyłam i po Twojej recenzji zapragnęłam jak najszybciej przeczytać :))

      Usuń
  7. Pierwszy raz czytałam o tej książce u Isadory. Teraz czuję się podwójnie zachęcona. :)

    OdpowiedzUsuń
  8. To już jest seria pozytywnych recenzji! Zwłaszcza klimat tej opowieści, który tak pięknie przedstawiłaś, zachęca do lektury. :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Pięknie zrecenzowałaś książkę i tym samym zachęciłaś mnie do jej przeczytania, tym bardziej, że lubię takie prozę utrzymana w takich klimatach i dającą do myślenia.)))

    OdpowiedzUsuń
  10. a mnie jakoś nie ciągnie do lektury
    mimo to bardzo dobra recenzja :)

    OdpowiedzUsuń
  11. O! Już gdzieś słyszałam o tej książce i miałam zamiar po nią sięgnąć, ale zupełnie zapomniałam... Twoja recenzja tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że warto się za "Córkami gór" rozejrzeć. Lubię takie książki. Uwielbiam sagi, a literatura skandynawska coraz bardziej, choć stopniowo przykuwa moją uwagę.

    OdpowiedzUsuń
  12. Jak na razie mam co czytać, ale kto wie może kiedyś...

    OdpowiedzUsuń
  13. Mam tę książkę na półce i tylko czeka aż po nią sięgnę. Uwielbiam Serię z Miotłą, więc ta książka to dla mnie pewniak- Twoja recenzja to tylko potwierdza :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie