Przejdź do głównej zawartości

"Wirus ebola w Helsinkach" Taavi Soininvaara

Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Kojro za co bardzo dziękuję.

Tłumaczenie: Bożena Kojro
Oprawa miękka ze skrzydełkami
Format: 130 x 200
Liczba stron: 272
Data wydania: 2.11.2010
ISBN: 978-83-928235-1-3

Niedawno pisałam o "Fizykach" Durrenmatta, gdzie został poruszony problem niekontrolowanego rozwoju nauki oraz problem odpowiedzialności naukowców za swoje badania. Podobny problem porusza Taavi Soininvaaraw w powieści "Wirus ebola w Helsinkach", z tą różnicą, że Soininvaaraw nie szuka odpowiedzi na dylematy moralne naukowców, tylko bardziej skupia się na kryminalno-sensacyjnym wątku. 

Powieść rozpoczyna się, gdy dowódca operacyjny fińskiej armii, generał Raimo Siren, potrąca śmiertelnie rowerzystkę i ucieka z miejsca wypadku. Nie ma przy tym specjalnych wyrzutów sumienia, martwi się tylko jak ratować własną skórę. Nakręca sam sobie spiralę tragicznych wydarzeń. W tym samym czasie pewien naukowiec-Arto Ratamo wynalazł lekarstwo na zabójczy typ wirusa Ebola-Helsinki, który w połączeniu ze szczepionką można wykorzystać jak niebezpieczną broń biologiczną. Taka informacja dociera także do rosyjskiego wywiadu. Zostaje zabita żona Arto, a on sam ucieka prześladowcy. Wkrótce okazuje się, że to on jest podejrzany i musi teraz udowodnić swoją niewinność oraz zapewnić bezpieczeństwo córce. Nie jest to łatwe, kiedy po piętach depcze mu fińska policja, wywiad rosyjski oraz płatny zabójca. Komu uda się przechwycić zakażone fiolki, czy Arto udowodni, że jest niewinny, kto mu w tym pomoże  i które służby wywiadowcze będą szybsze?  Tego dowiecie się z kart lektury książki. Powieść bowiem od początku trzyma w napięciu, a wartka akcja sprawia, że się chce jak najszybciej doczytać do końca.   

Przy czym powieść mogłaby być scenariuszem do amerykańskiego filmu akcji. Arto Ratamo posiada wszystkie cechy nieustraszonego bohatera, niczym Bruce Willis ze "Szklanej pułapki", który dodatkowo jest przykładnym ojcem. Ucieka policji, ucieka wyszkolonym agentom rosyjskim, ściga go Departament Wydziału Sił Obronnych, służby wojskowe oraz fińska policja, a Arto przechytrza wszystkich (tu trochę autor przerysował tę postać). Chociaż nie zdradzę, czy jednak do końca wszystko mu się uda...

Polecam wszystkim spragnionym sensacji, kryminałów, fanom literatury skandynawskiej  oraz wszystkim, którzy nie mieli jeszcze styczności właśnie ze skandynawską literaturą. I  tematyka książki jest jak najbardziej na czasie. Warto cokolwiek wiedzieć o zagrożeniu  jakie niesie ze sobą broń biologiczna.  
 

Komentarze

  1. Ciekawa i rzeczywiście poruszająca aktualne problemy:). Miło ją wspominam i również polecam:)
    Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  2. Mam tą książkę w domu i nie mogę się doczekać, kiedy po nią sięgnę :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Czyli coś dla mnie, poza tym lubię historie o wirusach

    OdpowiedzUsuń
  4. Zaintrygowałaś mnie i to bardzo :) Twoja recenzja sprawia, że aż chce się przeczytać tą książkę mimo, iż lista na najbliższy czas jest już wyładowana po brzegi ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. do tej recenzji jeszcze wrócę, najpierw sama przeczytam i wtedy porównam nasze wrażenia;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie