Przejdź do głównej zawartości

"Pocałunek Anioła Ciemności" Sarwat Chadda

Książkę wygrałam w candy u Kasandry :)                 I szczerze, chciałam odłożyć  ją na potem, mając do czytania inne pozycje. Ale tak tylko zajrzałam i... cały wieczór stracony ;) doczytałam następnego dnia. Książka wciąga od pierwszych stron, nawet zdań. 

Bohaterką jest piętnastoletnia Billi mieszkająca w Londynie. Z pozoru jest normalną nastolatką, chodzi do szkoły, ma telefon komórkowy, iPoda, słucha Nirvany. Właśnie, z pozoru, bo prawdziwe życie Billi dalekie jest od normalności. Każdego wieczora musi uczyć się łaciny, starożytnej greki   i okultyzmu, a każdego ranka ćwiczy się w walce z bronią (mieczami i sztyletami) i wręcz.  Wszystko po to, że jest templariuszką i należy do Zakonu! W XX wieku templariusze? A jednak... Billi nie pozostawiono wyboru, ojciec za nią zadecydował, teraz musi być bezlitosna, musi zabijać. Zakon powstał, aby bronić Ziemi Świętej, ale przegrał dawno temu. Teraz jego rycerze nie walczą już o Jerozolimę, ale o ludzkie dusze. Prowadzą wojnę, nazwaną przez siebie Mrocznym Konfliktem-Bataille Tenebreuse. Walczą ze Złem, które żeruje na ludzkości, którego zwykli ludzie nie dostrzegają. To obowiązek każdego templariusza, są wybrani, ale jednocześnie przeklęci, bo nie mogą prowadzić normalnego życia. Dlatego Billi czuje się pokrzywdzona. W szkole trzyma się na uboczu, nie ma przyjaciół, poza tym wszyscy uważają, że jest trochę dziwna. Przed nauczycielami ukrywa siniaki, zadrapania, które nabyła wykonując swoje poranne ćwiczenia...

Pewnego dnia poznaje tajemniczego Mike Harbigera. Chłopak wydaje się jej normalny, nie ma nic wspólnego z templariuszami, walkami; wydaje się być dla Billi odskoczą od jej  pogmatwanego życia. Jednak początkowe zauroczenie i fascynacja nowym chłopakiem, sprowadza na Billi i cały Zakon wielkie niebezpieczeństwo. Mike okazuje się kimś innym, niż tym, za kogo podawał się na początku... Kim jest Mike i z jaką misją przybył? Jak poradzi sobie z tym wszystkim Billi? Dlaczego ojciec Billi był na niej zawsze taki surowy? Kim jest Kay, który zawsze zjawia się, kiedy Billi potrzebuje pomocy? Chcąc poznać odpowiedzi, trzeba sięgnąć po tę pozycję. 

Wartka akcja, groza, wymieszana z elementami romansu sprawia, że powieść czyta się szybko, chcąc jak najszybciej dotracić do zakończenia. Sarwat Chadda podaje też parę faktów z historii zakonu templariuszy, przywołuje najważniejsze postacie, nawiązuje do biblijnego króla Salomona, który miał niegdyś  mocą swych wielkich zaklęć zamknąć w mosiężnym naczyniu (lub lustrze) wszystkie demony i Anioły Ciemności. Od tamtej chwili duchy te zmuszone były służyć każdemu, kto poznał ich magiczne pieczęcie i w zakreślonym magicznym kręgu wypowiedział salomonowe zaklęcia. Jednak "Biblia" milczy całkowicie o jakichkolwiek związkach Salomona z demonami  i rzekomej władzy, którą miał nad nimi posiadać. Wszytko to opiera się na legendach  i apokryfach.   

W "Pocałunku Anioła Ciemności" podobała mi się atmosfera powieści - mroczna, tajemnicza i akcja trzymająca w napięciu. Wielka literatura to na pewno nie jest, ale odbiór powieści jest niesamowity. I ta urzekająca okładka....

Komentarze

  1. Kiedyś na pewno sięgnę po tę książkę :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo się cieszę, że lektura przypadła do gustu:). Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  3. No teraz będę na nią polować ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Ja już jak u Kasandry ją widziałam to miałam na nią ochotę :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Zachęciłaś mnie;) Przeczytam na pewno:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Raczej nie w moim typie jest, ale dobrze, że Tobie się wygrana w konkursie tak spodobała :).

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie