Przejdź do głównej zawartości

„Mrok i mgła” Stefan Türschmid

Wydawnictwo: Rebis
wydanie: 5 maja 2015r. Przedpremierowo
format: 135 mm x 215 mm
oprawa: broszurowa klejona
liczba stron: 448



-Buriagina? Sofia Aleksandrowa?
-Tak.
-No to prosimy z nami. 

Miała miły sposób bycia, była pogodna, zniewalająco ładna i życzliwa, wielu ulegało jej urokowi. Przyciągała ludzi jak magnes. Zawsze uśmiechnięta, starała się każdemu powiedzieć coś miłego. Była pogodna i szczera, można było w tym wyczuć zaledwie cień kobiecej kokieterii. No i najważniejsze - Sonia to wzorowa uczennica XXI Liceum Aleksandra Puszkina w Leningradzie i członkini szkolnej egzekutywy Komsomołu. Jesteśmy zatem w Związku Radzieckim w roku 1934 i tutaj poznajemy naszą bohaterkę. Sonia właśnie zdobyła pierwszą nagrodę o konkursie na pracę pod tytułem: „Jak kształtujemy nowego człowieka Kraju Rad?” i dowiedziała się, że została przyjęta w poczet kandydatów do partii. W wieku 17 lat zaczynała już modelować swój wzorowy komunistyczny życiorys. Zresztą całą jej rodzinę rozpierała duma. Od trzech pokoleń było tradycją wczesne wstępowanie do partii. Rodzice, babcia i siostra obsypali ją tego dnia prezentami. Sonia czuła się przeszczęśliwa. Oprócz tego skrycie kochała się w koledze ze szkoły, a w ciągu najbliższych dni do uczucie zaczęło się odwzajemniać. Od czasu, kiedy zaczęła spotykać się z Borysem, cały świat wokół niej stał się absolutnie cudowny. Zachwycała się pięknym Leningradem, z pałacami, parkami, wspaniałymi alejkami i bulwarami. „Kocham nasze przepiękne miasto, kocham Związek Radziecki, nasz wielki i godzien podziwu kraj, w którym tak cudownie się żyje” - tak pisała w pamiętniku.

To cudowne życie zaczęło nagle się zmienić, kiedy najpierw aresztowano Borysa, a potem jej ojca. Sonia nie mogła pojąć dlaczego. Była przekonana, że NKWD popełniło pomyłkę. Ale jedyną odpowiedź, jaką wtedy słyszała było to, że "NKWD nie popełnia pomyłek". Od dziecka była wychowywana w przekonaniu, że system, w który wierzy jest nieomylny i sprawiedliwy. A partia to najmilsi i najwspanialsi ludzie. Żyła w radosnym świecie akademii pierwszomajowych i rocznic rewolucji. Recytowała wiersze o Leninie, Dzierżyńskim i Stalinie. Czytała o bohaterach rewolucji. Jej ojciec brał udział w wielkiej rewolucji, w wojnie domowej, w wojnie z burżuazyjną Polską, z poświeceniem działał w partii, odznaczony był orderami, jak zatem mógł zostać aresztowany. Przecież świat wokół niej był taki dobry, przyjazny, a przyszłość miała być jeszcze piękniejsza. Aresztowania ludzi jednak się nasilały, w końcu przyszła kolej na matkę, która zostaje skazana na obóz pracy. Sonia przyjmuje samokrytykę, czyli wyrzeka się własnych rodziców, aby również nie trafić do aresztu. Musiała przysiądź, że nie miała pojęcia o "wrogiej" działalności jej rodziców wobec partii. Wkrótce umiera jeszcze babcia, a Sonia z siostrą zostają same. Mimo to udaje się jej skończyć studia i zostać tłumaczką. Tłumacze byli wtedy bardzo potrzebni, aby mogli tłumaczyć wszystko, co pisze się na Zachodzie o Kraju Rad. 

To zaledwie początek losów Soni. Soni przyszło żyć w niełatwych czasach. Przyszła na świat, kiedy wybuchła rewolucja tudzież zachłyśnięta do dziecka komunizmem, Stalinem i partią nie znała innego świata. Życie jednak szybko zweryfikowało jej fascynację. Długą drogę musiała przyjść, żeby wszystko zrozumieć i sobie pookładać. Z mroku przedzierała się przez mgłę. 

Historia Soni i jej rodziny jest przeplatana obrazami z życia Stalina. Poznajemy jego zaplecze, osobiste i polityczne decyzje, czystki jakie wprowadza, obsesje i paranoje. To dość odważny zbieg wprowadzony przez autora, bowiem fikcja literacka przeplata tu się z historią. Jeszcze innym bohaterem "Mroku i mgły" są miasta: Leningrad i Murmańsk. Leningrad w roku 1934 tętnił życiem. W tym okresie mieszkańcy byli świadkami świetności miasta, mogli korzystać z wielu rozrywek, chodzili na koncerty do filharmonii, opery teatru. Czas płynął beztrosko. Potem wielu spędzało bezsenne noce, żyjąc w strachu przed aresztowaniem. Na koniec musieli walczyć z głodem i uciekać przed hitlerowskimi nalotami. Natomiast Murmańsk, "kraniec ziemi", to już zupełnie inne miejsce. Sonia zostaje tu skierowana do pracy. Port bowiem potrzebował tłumaczy z angielskiego. Dla Soni zaczął się kolejny etap życia. Czytelnik natomiast poznaje życie mieszkańców miasta, ich próby walki o przerwanie, obozy pracy, jak też odmienne życie ludzi przybywających do portu z Zachodu. Ukazane zostały tu również losy zwykłych ludzi, takich którzy posiadali "wzorowe komunistyczne życiorysy", a przez jeden donos życie ich legło w gruzach, na przykład za czytanie kulturalnych i literackich czasopismom z Zachodu.

Książka wciąga bez reszty i pochłania jak mgła. Stefan Türschmid potrafi płynnie przedstawić realia potwornej epoki Stalina wplatając w to historię miłosną. Takie połączenie świetnie się czyta, lepiej niż opracowania historyczne epoki. Jedynie zakończenie mnie trochę rozczarowało, takie zbyt tandetne. Ale po takiej dramaturgii zdarzeń i koszmarów, jakie spotkały Sonię, tylko taki koniec mógł zadośćuczynić jej poniesione straty. Polecam gorąco!


  Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Rebis za co bardzo dziękuję.


Komentarze

  1. Szkoda, że zakończenie rozczarowuje, na książkę nabrałam jednak chęci, więc przeczytam ją tylko jak będę mieć okazję!

    OdpowiedzUsuń
  2. właśnie czytam, Boże, cóż za nuda, strasznie wtórne wobec: "Jeździec miedziany" Paulliny Simons, "Moskiewska saga" Aksjonow, "Dzieci Arbatu" Rybakow i wszystkich książek Montefiore o Stalinie i jego towarzyszach, nie wiem, czy skończę...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie