Przejdź do głównej zawartości

„Skandalistki. Historie kobiet niepokornych” Elizabeth Kerri Mahon

Wydanictwo: Biblioteka Akustyczna
wydanie: audiobook, lipiec 2013r.
czyta: Maciej Orłowski





"Bóg ukarał go i oddał w ręce kobiety" to cytat pochodzący z Księgi Judyty (Stary Testament). I choć źródła historyczne tego nie potwierdzają, motyw kobiety która pięknie umalowana i wystrojona udaje się o obozu wroga, aby podstępem dokonać krwawej rozprawy stał się bardzo popularny w Średniowieczu i Renesansie. Judytę w malarstwie niejednokrotnie przestawiano jako Justitię (Sprawiedliwość), bądź jako Castitas (Czystość), ewentualnie jako Humilitas (Cnotę). Nie zmienia to faktu, że upodobanie do kobiet drapieżnych zawsze pociągało artystów (malarzy, rzeźbiarzy, pisarzy) tudzież ludzi władzy, jak i zwykłych zjadaczy chleba. I tu wypada zacytować klasyka: "W każdym normalnym facecie siedzi ukryty mizogizm i czasem wyłazi na powierzchnię, by się zdemaskować", to Waldemar Łysiak oczywiście. Jak zwał, tak zwał. Nie mniej jednak typ kobiety - pięknej i drapieżnej zarazem, „trucizny w złotym pucharze” kusi i pewnie kusić będzie dalej.


Wojownicze królowe, agentki, podróżniczki, piratki, jedne cieszące się dobra, inne - zła sławą. Przyciągały spojrzenia, siały zamęt i odwracały bieg wydarzeń. Uwodziły i były uwodzone, kochały i były kochane, zdradzały i je zdradzano. Elizabeth Mahon przedstawiła krótkie biografie kobiet, które wykraczały poza stereotypy, przyjęte normy. Przedstawiła kobiety-drapieżniczki, które broniły własnych przekonań. I wydawać by się mogło, że pomysł jak najbardziej trafiony. Same tytuły rozdziałów budzą już ciekawość „Waleczne przywódczynie”, „Krnąbrne żony”, „Błyskotliwe uwodzicielki”, „Panie z misją”, „Bohaterki Dzikiego Zachodu”, „Uczuciowe artystki” oraz „Nieustraszone poszukiwaczki przygód”. Mamy tu więc Kleopatrę, Annę Boleyn, Eleonorę Akwitańską, Joanna d'Arc, Zeldę Fitzgerald, Fridę Kahlo, Isadora Duncan, Isadora Duncan, Josephie Baker i wiele innych godnych tego, aby znać ich życiorys. To kobiety, które tworzyły historię, były jej częścią, inteligentne, które tworzyły dzieła, podziwiano je, ale i potępiano, niektóre wywoływały skandale, były na świeczniku. Temat-rzeka, o każdej można napisać tomy powieści i biografii. I tu pojawia się mój pierwszy zarzut. To jednego wora zostały wrzucone zarówno artystki, królowe, tancerki, podróżniczki. A przecież każda z nich była indywidualnością, posiadała jakieś uczucia i emocje. A tu mamy taką nieprzetrawioną papkę. Po drugie – autorce zabrakło warsztatu pisarskiego, blisko tu do grafomaństwa. Rozumiem, że autorka chciała pewnie przyciągnąć czytelnika dygresjami i odwołanymi do czasów współczesnych, porównywanie do Angeliny Jolie lub playboyów. Z resztą język pozostawia tu wiele do życzenia, co przekłada się na styl – bo ni to poważne, dosadne czy nawet nie jest dowcipne. Szkoda, bo temat jak najbardziej interesujący.

Dobrze, że miałam okazję wysłuchać audibooka, bo w wersji papierowej poległabym pewnie na trzeciej biografii i mieszałaby mi się Kleopatra z Eleonorą czy Anną Boylen, gdyż schemat przestawiania bohaterek jest taki sam - autorka zaczyna od doszukiwania się skandalów w ich życiu. Takie krótkie opowiastki o kobietach mogą jedynie nadawać się na lekcje historii, gdzie po zapoznaniu się z faktami historycznymi można dopełnić to notkami o skandalicznych zachowaniach kobiet. Pytanie tylko – jaka jest dziś definicja skandalu?


Za możliwość wysłuchania dziękuję Bibliotece Akustycznej 

Komentarze

  1. Po Twojej recenzji, widzę że ta lektura nie spełni moich oczekiwań

    OdpowiedzUsuń
  2. Ech, szkoda, że autorce brakło talentu pisarskiego, by potraktować temat tak rzetelnie jak na to zasługuje :-/

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie