Przejdź do głównej zawartości

Dwa latka



Dwa latka minęły. Minęły wprawdzie wczoraj, ale dopiero dziś mam czas, by coś napisać.
Czy coś zmieniło się w moim życiu w przeciągu tych dwóch lat? I tak, i nie.
Biorąc pod uwagę moją pasję - to zmiana zaszła ogromna. W ciągu tych dwóch lat przeczytałam więcej książek niż w całym swoim życiu. Wprawdzie miałam też taki 'boom' czytelniczy w liceum, ale nigdy nie liczyłam przeczytanych książek, a czytałam raczej wszystko z kanonu lektur. Dopiero teraz mogę powiedzieć, że nadrabiam zaległości, siegając po zaległą klasykę albo systemowo czytam pewnych auorów, czyli jak jakiś pisarz mnie zachwyci, to staram się poznać resztę jego twórczości. Preferencje czytelnicze moje się jednak nie zmieniły. Lubię publicystkę, biografie, dzienniki, powieści historyczne, felietony, eseje o malarstwie. Nie przepadam za kryminałami, horrorami i literaturą kobiecą. Mam swoje ulubione gatunki i swoich ulubionych autorów, którzy podbili moje serce. Nie ma na tym piedestale jednak kobiet. Jestem dumna z niektórych moich tekstów, bo przyznając nieskromnie pewne recenzje mi wyszły, inne nie do końca, czasami nie miałam siły, by pisać, a czułam się do tego zobligowana.

Oprócz tego - moja biblioteczka, moje regały znacznie się powiększyły (w dużej mierze to zasługa współpracy z wydawnictwami). Staję się jednak coraz bardziej wybredna. Cenię sobie kilka wydawnictw i nie zamierzam zrywać z nimi współpracy, jednakowoż wybieram tylko te nowości, które mnie naprawdę interesują.

I tak, jak przyczyny powstania bloga były dość spontaniczne, tak z biegiem czasu moje miejsce w sieci stało się ucieczką od codzienności. Chciałam zawołać tu w moim języku, ale nie koniecznie chciałam zostać zrozumiana. Wszelako znalazły się osoby, które w moich  recenzjach zauważyły coś więcej niż tylko wrażenia po przeczytaniu danych książek. Tak naprawdę niektóre pozycje wybieram stosownie do okoliczności lub mojego nastroju i samopoczucia. W tym miejscu chciałbym podziękować wszystkim odwiedzającym mój blog, szczególnie tym zostawiającym komentarze, świadczące o tym, że ktoś przeczytał moje wywody. Odwiedzam i obserwuję również wiele blogów książkowych, ale rzadko - z czego zdaję sobie sprawę - dodaję komentarze, za co przepraszam. Tym bardziej jestem wdzięczna, za pozostawienie u mnie śladu. Postanowiłam jednak w najbliższym czasie zwolnić trochę tempo. Książki to nie wszystko. Wprawdzie można znaleźć w nich wspaniałe, wzruszające, poruszające lub przerażające historie, ale nie zastąpią one nam wrażeń i emocji, jakie funduje nam życie.
Tyle refleksji. Pasja moja się nie zmienia - kocham i będę kochać książki zawsze, czytanie i pisanie również sprawia mi ogromną przyjemność i daje satysfakcję, zmienia się jedynie moje podejście.


Na koniec piosenka, z dedykacją :), dla kogoś kto nie dostrzegł czegoś, co powinien...




Komentarze

  1. Po pierwsze - gratuluję! Po drugie - rozumiem. Tyle mojego w Twoim wpisie;) Czytaj, pisz i bądź z nami dalej:-D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :D Cieszę się, że rozumiesz :)Przypomniało mi się właśnie, jak kiedyś dodawałyśmy sobie komentarze, sącząc przy tym lampkę wina :) Coś tam było ZA ŁYSIAKA, potem już nie pamiętam...

      Usuń
    2. Łysiak i wino to doborowy zestaw na każdą okazję, a ta nie byle jaka, więc wieczorkiem wypiję, a teraz tup, tup po śniegu...

      Usuń
  2. Bardzo się cieszę, że odnalazłam Twojego bloga w sieci. Gratuluję pięknych i twórczych dwóch lat. Wiele z Twoich refleksji mogłabym powtórzyć. Blog to fajna sprawa, ale nie można się w nim zatracić.
    Ja również nie zawsze komentuję wpisy (no, dobrze, w sumie robię to dość rzadko), ale często tu zaglądam i będę zaglądała w oczekiwaniu na Twoje recenzje.
    P.S. Uwielbiam tę piosenkę.

    OdpowiedzUsuń
  3. Bez lizusostwa napomknę, że Twój blog jest jednym z moich ulubionych w sieci:) I choć nie zawsze dodaję komentarze - przeważnie czego bym nie napisała pod Twoją recenzją brzmiałoby miałko - bardzo lubię Cię czytać:) Mam nadzieję, że będę ku temu miała jeszcze niejedną okazję:) Sto lat!
    Pozdrawiam serdecznie:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :DDD
      Mogłabym o Twoim blogu powiedzieć to samo, też bez lizusostwa. Zainspirowałaś mnie wieloma książkami, które dodawałm do swojej biblioteczki :)

      Usuń
  4. Życzę kolejnych lat owocnego blogowania :) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  5. Gratulacjie i wszystkiego dobrego!

    OdpowiedzUsuń
  6. gratuluję i życzę żeby kolejny rok był jeszcze bardziej inspirujący i pełen prawdziwych czytelniczych perełek :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Gratuluje i zycze 100 lat :)

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  8. Droga D. twój blog był jednym z pierwszych, jakie znalazłam w sieci i cały czas jestem mu wierna. Właściwie mogłabym się podpisać pod tym co napisałaś i o przyczynach pisania bloga (pisać o tym co dla nas ważne, ciekawe, emocjonujące) i o gwałtownym wzroście liczby przeczytanych książek (też tak mam - czytałam zawsze, ale nie będę ściemniać, że tyle co dziś) i o planowanym zwolnieniu tempa. Książki to nie wszystko (ja mi brakuje czasu na choćby pisanie o muzyce, podróżach, teatrze ....) nie zastąpią nam emocji płynących z innych aspektów życia. Jedyne co nas dzieli to staram się pozostawić ślad pod przeczytanym tekstem, choć nie zawsze to staranie jest uwieńczone sukcesem. Gratuluję wytrwałości i życzę sobie (!), abym dalej mogła tu zaglądać, aby czasami podzielić twoje zachwyty literackie czy ich brak, a czasami wyrazić opinię odmienną. Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :D Dziękuję Ci bardzo :) Na razie jeszcze nie rezygnuję z pisania o moich zachwytach, więc tym bardziej cieszy mnie to, że często do mnie zglądasz ;)

      Usuń
  9. Kochana GRATULUJĘ:) ja dopiero roczek w poniedziałek obchodziłam.

    OdpowiedzUsuń
  10. Szczerze gratuluję i życzę wytrwałości w dalszym blogowaniu:) pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  11. Gratuluję Ci dwóch lat istnienia tego miejsca. To już ładny kawałek czasu. Mój blog małymi krokami zbliża się dopiero do roczku. Sama nie wiem, kiedy to zleciało...
    Życzę Ci dalszej wytrwałości w prowadzeniu tego miejsca oraz tego, żeby cały czas sprawiało Ci to przyjemność, a nie było jakąś formą obowiązku :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nigdy nie było to formą obowiązku, jak najbardziej przyjemnością i formą ucieczki od codzienności - jak napisałam. Czasami po prostu czułam się przytłoczona. I miałam wyrzuty, że poświecam na to, za dużo czasu...

      Usuń
  12. Wszystkiego najlepszego i serdeczne gratulacje! Owocnego blogowania, weny i wytrwałości!

    OdpowiedzUsuń
  13. Gratulacje urodzinowe. Pisz, kiedy masz potrzebę, każdy ma swoje tempo, masz rację, książki to nie wszystko, na pewno powinny być w życiu ważne, ale nie powinny być zamiast

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie