Przejdź do głównej zawartości

Top 10: najpiękniejsze historie miłosne

Piątkowa akcja u Klaudyny TOP 10 to dziś - najpiękniejsze historie miłosne. Od dawna mam pewne swoje typy. Pewne historie bardzo mi się podobają, przede wszystkim jeśli chodzi o siłę tego uczucia, no i powiedzmy sobie takie "życiowe przełożenie" :) Mam dziś tylko 7 (są to moje naj...) nie chciałam na silę typować reszty.
I niech zawsze zwycięża   m i ł o ś ć !    


 

Orfeusz i Eurydyka
Miłość silniejsza niż śmierć, odzyskana ukochana, która jest na wyciągniecie ręki, pożądanie, które zwycięża, a miłość przepada. Mit o Orfeuszu i Eurydyce jest przepiękną historią o głębokiej, miłości - miłości małżeńskiej, która pragnie pokonać śmierć.

Eros i Psyche 

Przede wszystkim uwielbiam ten mit i dzieło Canovy. Marmurowa rzeźba pełna jest wdzięku i niewinności. Grecki bóg miłości pochyla się nad swą wybranką z czułym wzruszeniem, jakby trzymał drogocenny klejnot. Psyche ma podobny gest. A cała ich miłość znajduje swój wyraz w spojrzeniu. Czy można wyrazić miłość jednym spojrzeniem? Oj, można :)  

Jan III Sobieski i Marysieńka "Listy"
"Najśliczniejsza serca i duszy pociecho!", "Najśliczniejsza i najukochańsza", "Żoneczko moja najśliczniejsza". Już same nagłówki świadczą o ogromnym uczuciu i oddaniu. Mnie to do razu rozczula. Piękna forma wyrażenia uczucia. Poza tym język listów jest bardzo bogaty, kunsztowny, pełen metafor, niedopowiedzeń i czegoś, co coś co lubię najbardziej - dwuznaczności. Kto ma ochotę, można je poczytać t u t a j
  

Andrzej Kmicic i Oleńka Billewiczówna "Potop"
 "Wać Pan nie masz wstydu i sumienia", "Nie przywódźże mnie do szaleństwa", "Wać Panna na nitce będziesz mnie wodziła", "Nie zaprę się ochoty",  "Bądź zdrowa", "Bądź zdrów", "Oleńka, Oleńka"  - uwielbiam te cytaty. 


Jack i Mirabelle "Spóźnieni kochankowie"
Warto jednak czekać, bo miłość może przyjść w każdym wieku. Między kochankami rodzi się tak silne uczucie, że jest w stanie pokonać wszelkie przeszkody. Jest ono dojrzałe, silne, przesycone pociągiem fizycznym, a jednocześnie delikatne i piękne. Kochankowie cieszą się sobą i nie myślą o otaczającym ich świecie, chcieliby zatrzymać czas, jednak jest to nie możliwe 

 Justyna i Jan "Nad Niemnem"

Justyna była osobą upartą i jej decyzja o związku z człowiekiem wywodzącym się ze społeczeństwa chłopskiego, choć nie do końca akceptowana przez rodzinę, była decyzją ostateczną i nieodwracalną. Jej miłość do Jana przezwyciężyła wszelkie uprzedzenia ludzi do niższych sfer i dała dowód, że liczy się tylko uczucie, a nie to ile człowiek ma majątku. 

Niegrzeczna dziewczynka i Ricardo z powieści Mario Vargas Llosa 

Czy można być zakochanym cały czas w jednej kobiecie, która pojawia się nagle i znika z życia, rozpala je szczęściem przez krótki czas, a potem zostawia suche, jałowe, zaszczepione przeciwko jakiejkolwiek innej namiętności czy miłości? Tutaj pierwsza miłość była ta jedyna, która nadawała sens dalszego życia, ale z drugiej strony była ogromnie toksyczna i ten sens życia odbierała. Ale ważne było to, że na koniec i tak zwyciężyła.



Komentarze

  1. A "Jędruś, jam Twych ran niegodna całować"?:).

    OdpowiedzUsuń
  2. Jeeju, w liceum grałam Oleńkę Billewiczównę...Ech, wspomnienia... ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. "Spóźnieni kochankowie" - o taaaaak!!!

    OdpowiedzUsuń
  4. Niestety nie znam książki Llosy. A pozostałe pary - jak najbardziej. Kocham książkę Whartona. Ich miłość mnie wzruszyła.

    OdpowiedzUsuń
  5. Orfeusz i Eurydyka xP Zawsze mnie wzrusza ta opowieść:)

    Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  6. Cieszę się, ze pojawiły się u Ciebie te dwie pierwsze pary. Uwielbiam miłosne historie wyrwane z mitologii, a Orfeusz i Eurydyka to jedna z moich ulubionych par zakochanych.

    OdpowiedzUsuń
  7. Podobnie jak Balbina nie znam jedynie Niegrzecznej dziewczynki Llosy, ale niedługo zamierzam to nadrobić. Poza tym ze wszystkimi typami się zgadzam w stu procentach. Amor i psyche tę rzeźbę miałam okazję podziwiać kilka dni temu. Jest cudowna. Piekny mit, piekna rzeźba

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie