Przejdź do głównej zawartości

"Przygody Sherlocka Holmesa" Arthur Conan Doyle

Przekład: Ewa Łozińska-Małkiewicz
Okładka: miękka
Liczba stron: 334
Wydanie: Toruń 2010
ISBN:978-83-89683-42-7

Nigdy nie miałam okazji, aby przeczytać ową książkę. I parę dni temu zobaczyłam ją w Empiku, i jakoś tak się skusiłam.

Zbiór tych 12 opowiadań po raz pierwszy został wydany w 1892, ale postać Sherlocka Holmesa znana była już wcześniej z powieści "Studium  w szkatułce" i "Znak czterech". 

W "Przygodach Sherlocka Holmesa" narratorem jest doktor Watson - przyjaciel  i towarzysz w rozwiązywaniu zagadek kryminalnych. Nie mieszka już z nim przy Baker Street, ma już żonę, prowadzi praktykę lekarską, ale nader często odwiedza swojego przyjaciela pomagając mu w rozwiązywaniu zagadek. Do tego prowadzi  kronikę, gdzie spisuje wszystkie skomplikowane przypadki kryminalne. A klientów im nie brakuje. Przy Baker Street pojawiają się ludzie o przeróżnej profesji i statusie materialnym. Holmes i dr Watson pomagają królowi Bohemii, arystokratom, plebejuszom i wielu innym.

Ale przejdźmy do głównego bohatera. Sherlock Holmes. Nie ma chyba osoby, która nie słyszałaby o tej postaci. Charakterystyczny płaszcz, kapelusz, lupa i fajka - taki obraz widzimy przed oczami, gdy wymieniane jest to nazwisko. A poza tym to "najbardziej udoskonalona maszyna do rozumowania i obserwacji" - tak o nim mówi Watson. Sherlock Holmes widzi i dedukuje. Pracuje raczej z miłości dla swojego fachu niż dla nabycia bogactwa. To  jednak typ samotnika, który jest przyzwyczajony do swoich rutynowych czynności, prawie wcale nie okazuje emocji, nie mówi o namiętnościach inaczej niż z kpiną i szyderstwem. Choć niewątpliwie wie, czym jest bycie gentelmanem. Pokazują to jego relacje z doktorem Watsonem, z którym przyjaźni się i traktuje jak brata. I nigdy nie ukrywa tego, że obecność przyjaciela jest mu niezbędna, np:
 
- A czy mogę być w czymś pomocy?
- Twoja obecność może być  nieoceniona.
- W takim razie z pewnością będę ci towarzyszyć.   
- To bardzo uprzejme z twojej strony.

Sherlock ma jednak pewną słabość, że by nie powiedzieć uzależnienie. To oczywiście palenie. Codziennie  wieczorem suszy sobie tytoń (choć też i opium), a następnego dnia to wypala. Fajkę palił, gdy chciał pomyśleć, zebrać porozrzucane fakty w jedną całość, zaś narkotyków używał, by zabić nudę. 

Wszystkie te 12 opowiadań ma podobny schemat. Do mieszkania Holmesa przychodzi zwyczaj jakiś klient i opowiada o nurtującym go problemie. Detektyw go wysłuchuje i wykorzystuje do rozwiązywania zagadki metody dedukcji. Swoje śledztwa opiera na umiejętności obserwacji i znajomości psychologii, chemii, geologii, balistyki i matematyki. Potrafi wydedukować na  podstawie starego, niszczonego kapelusza filcowego indywidualne cechy mężczyzny, który go nosił, ale też jego status materialny, poziom inteligencji oraz stan cywilny. W ten sposób rozwiązuje najbardziej skomplikowane zagadki kryminalne, zawsze zwracając uwagę na szczegóły. Choć, jak już wspomniałam, opowiadania te mają podobny schemat, na pewno nie są nudne, a raczej do końca trzymają w napięciu.

Polecam wszystkim, tym którzy już czytali i tym którzy nie czytali, bo takie postacie jak Sherlock Holmes i dr Watson są nieśmiertelne i nigdy się nie znudzą.
 

Komentarze

  1. Moja współlokatorka bardzo lubiła książki o Sherlocku Holmesie. Ja sama jakoś nie przepadam, choć uważam pisarza za dobrego twórcę wspaniałych opowieści. Po prostu nie mój klimat

    OdpowiedzUsuń
  2. Sherlock Holmes? Niby nie moje klimaty, ale lubię czytać różne książki, więc może się skuszę:))
    Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja również nigdy nie czytałem. Przecierasz szlaki, wiec podążam za Tobą:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Czytałam opowiadania o Sherlocku dawno temu, więc miło byłby odświeżyć je w pamięci. Zresztą odkąd obejrzałam najnowszy film, ukazujący detektywa jako awanturnika i lekkoducha moje zainteresowanie tą postacią znacznie wzrosło. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Ja również nigdy nie czytałam przygód najlepszego z najlepszych :). Mąż mnie ciągle namawia bo to jego ukochana książka a ja dzielnie stawiałam opór. Może dla tej lektury czas właśnie nadszedł...:) Serdeczności

    OdpowiedzUsuń
  6. Ale mnie pozytywnie zaskoczyłaś... :) Bardzo chętnie bym przeczytała! :)

    OdpowiedzUsuń
  7. No właśnie, niby wszyscy znamy a jednak, z tego co widać, niewiele osób naprawdę czytało. I ja zaliczam się do tego grona, więc zachęcona bardzo Twoją recenzją postanawiam nadrobić braki :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Alannada i Kasandra - warto jednak się skusić

    dr Kohoutek - staram się :)

    Dosiak - racja, film na pewno przysporzył mi wielu fanów

    The book, Domi - ;) polecam

    Ala - dokładnie, wszyscy znają, ale mało kto czytał ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Dawno temu czytałam kilkanaście opowiadań o Sherlocku Holmsie. Chętnie ponownie spotkam się ze znanym detektywem.

    OdpowiedzUsuń
  10. Polecam wydanie wszystkich opowiadań o Sherlocku Holmesie, po raz pierwszy wydane w Polsce, o tytule "Księga wszystkich dokonań Sherlocka Holmesa" Conan Doylea. Ogromnie grube tomiszcze, ale wreszcie mam wszystkie opowiadania z jednym z moich ulubionych bohaterów.

    OdpowiedzUsuń
  11. Jestem pod wrażeniem. Bardzo fajny artykuł.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie